Ξυπνώ
ντύνομαι
και περπατώ στις μύτες των ποδιών σου
κοιτώ να με κοιτούν απ'το παράθυρό σου
στέκομαι
χτισμένη
στους τοίχους των χεριών σου
στραγγίζω αλάτι από το λαιμό σου
αφήνω
το αίμα σου κρύσταλλο να ξεραθεί
επάνω στη φωνή μου
Μα ρόδο ολόλευκο κύλησε στο πλάι σου
η μορφή μου
Δεν πρόσεξες
και ανεπαρκώς τη διαμοίρασες .
ντύνομαι
και περπατώ στις μύτες των ποδιών σου
κοιτώ να με κοιτούν απ'το παράθυρό σου
στέκομαι
χτισμένη
στους τοίχους των χεριών σου
στραγγίζω αλάτι από το λαιμό σου
αφήνω
το αίμα σου κρύσταλλο να ξεραθεί
επάνω στη φωνή μου
Μα ρόδο ολόλευκο κύλησε στο πλάι σου
η μορφή μου
Δεν πρόσεξες
και ανεπαρκώς τη διαμοίρασες .
Καλό σας μήνα, καθότι είδα κάπως αργά το μήνυμά σας και ευχαριστώ για την ανάγνωση! Ακριβώς, μέσα από το πέπλο της κρίσης εφοδιασμένης με έντονο συναίσθημα προσπαθεί το έσω μου να μοιραστεί με τους αγαπητούς περαστικούς του τα ισχυρά του αισθήματα, ώστε να μετουσιωθεί σε ένα γαλήνιο πέρασμα στην ευτυχία της ποίησης. Καλή σας ημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή