Υψικάμινος του Δ.Π.Κρανιώτη - Ανέκδοτα Ποιήματα

Πρώιμη στάχτη

της υψικαμίνου

πεταμένη στο πέλαγος,

σαν άλλη ξενιτιά

της μοίρας μας,

το αβέβαιο

της θέλησής μας

και το άβατο

της ηθικής μας,

κάθε πρωί

που θρηνούμε όνειρα,

κάθε βράδυ

που κερνάμε υποσχέσεις.